Mijn naam is Geerten van den Brink. Mijn hele leven heb ik geleefd met een missie. Met een doel. En mijn leven lang heb ik geleefd voor mijn misssie. Heb ik mijn hele leven toegewijd om mijn doel te behalen. In 2019 veranderde mijn doel echter radicaal. Waar mijn grote doel was mijn eigen, tijdelijke koninkrijkje te bouwen en mijn dromen na te jagen, veranderde alles in een verlangen te doen waarvoor ik (en wij allemaal) gemaakt ben. Het leven voor Gods glorie, door onderdeel te zijn van Zijn Koninkrijk en mij daar voor in te zetten. Niet meer mijn eigen koninkrijk en glorie als doel, waar ik met alles wat in mij zat voor leefde, maar Gods glorie en Koninkrijk als doel, waar ik met alles wat in mij zit voor wil leven. Dat zijn geen makkelijke keuzes, voor mijzelf, maar ook voor mijn omgeving niet. Alles waar je voor leefde, over droomde en wat werkelijkheid leek te gaan worden opgeven. Maar hoe moeilijk en uitdagend dat soms kan zijn, toch kan ik vrijmoedig zeggen dat er geen betere, veiligere en vreugdevollere plek is dan een leven binnen de wil van God. 

Wat is er precies verandert?

Al vanaf dat ik ongeveer 6 jaar oud was heb ik 1 doel gehad. Eigenaar worden van de bedrijven van mijn vader. Als klein jongetje was ik dan ook altijd al te vinden in deze bedrijven. Wat klein begon werd steeds groter en ik was vastbesloten om mijn leven te geven voor deze prachtige bedrijven. Ik had mijn hele leven uitgestippeld zodat ik in een zo kort mogelijke tijd mijn droom zou kunnen verwezenlijken. Ik wist op jonge leeftijd al dat ik na mijn middelbare school naar een bepaalde particuliere deeltijd HBO opleiding wilde waar ik in 3 jaar tijd mijn diploma zou kunnen halen en al meteen veel actief kon zijn in deze bedrijven. En alles ging exact volgens plan. 

Hoewel ik Christelijk opgevoed ben, had geloven en de Bijbel alles behalve mijn interesse. Ik wist wel dat God bestond, ik zag dit onder andere in mijn ouders als levende voorbeelden. Maar onder andere door mijn verkeerde Godsbeeld wilde, maar ook durfde ik mijn leven niet over te geven aan Jezus. Mijn grote angst? Straks kan ik mijn dromen niet verwezenlijken en roept God mij als zendeling. Dat is het laatste dat ik wil...

Hoewel de gedachte uit een verkeerd Godsbeeld kwam, is ironisch genoeg precies dat gebeurd, al is daar wel wat tijd overheen gegaan...

Een levensveranderende gebeurtenis - 5 augustus 2016

Het was 5 augustus 2016. Ik was met mijn familie op een vakantie in Zuid-Frankrijk en op 5 augustus besloten we naar het strand te gaan. In een overschatting van mijn eigen kracht besloot ik een eind te gaan zwemmen in de overtuiging dat het geen enkel probleem voor mij zou zijn. Toen ik echter terug wilde zwemmen verloor ik op slag(!) al mijn kracht. De angst vloog me aan. Ik wist dat God bestond. Ik wist ook dat ik niets met hem temaken wilde hebben. Ik wist ook, althans, ik was ervan overtuigd, dat dit mijn laatste minuten waren en ik daarna God zou zien als mijn rechter... 

Dit was de eerste keer dat ik weer een persoonlijk gebed heb gebeden. "God, als U mij hier uit redt, dan geef ik straks mijn leven over én... mag U zelfs een zendeling van mij maken. Hoewel ik nu geloof dat God niet te manipuleren is, was het toen voor mij alles in de strijd gooien om niet te sterven. Liever een Christen en zendeling dan nu sterven als niet-gelovige en een groot probleem hebben...

Wat er precies gebeurd is kan ik niet vertellen, wel weet ik dat er, midden in de diepe zee waar ik in het heldere water zo naar beneden kon kijken en niets zag, iets onder mij kwam, wat mij centimers boven water tilde. Mijn kracht stroomde terug en ik kon zonder problemen naar de kant zwemmen. 

Ik was verbijsterd. Maar toch was mijn hart nog te hard om te doen wat ik beloofd had. Ik heb het voorval een lange tijd voor mij gehouden, al liet het me nooit écht los.

Een tweede levensveranderende gebeurtenis - 26 september 2019

Er was intussen heel veel gebeurd in mijn leven. God heeft mensen, 1 persoon in het bijzonder, gebruikt om mijn harde hart richting Hem zachter te maken. Later leerde ik dat mijn ouders in die periode ontzettend veel hebben gebeden voor mijn redding. Ik geloof dat die gebeden, en de persoon die veel tijd en aandacht voor mij had en veel van mijn struikelblokken weg heeft genomen en mij jaloers heeft gemaakt op een leven met Jezus, de sleutel zijn geweest waardoor ik uiteindelijk op 27 april 2019 mijn verzet richting God heb opgegeven. En mijn leven was volledig verandert. 

En mijn doel? Die was nog steeds hetzelfde. Ik was intussen overtuigd dat ik, in de voetsporen van mijn vader, het bedrijf mocht gaan leiden om vanuit daar Gods missie, de verspreiding van het evangelie, te kunnen ondersteunen. Hoewel ik geloof dat die mensen cruciaal zijn voor Gods missie, had God voor mijn leven toch een ander plan...

Het was 26 september 2019 toen God mijn belofte die ik Hem gemaakt had in de zee in Zuid-Frankrijk, krachtig in herinnering bracht. Ik weet het moment nog goed, ik liep naar mijn vader en vertelde hem het verhaal. "Ik hoop nog steeds de bedrijven over te kunnen nemen, maar dit is de belofte die ik toen aan God gemaakt heb..." Ik was intussen ook actief geworden met kinderevangelisatie in Veenendaal, de plaats waar ik ben opgegroeid. Ik had echt een passie voor kinderen, en gelukkig was dat vaak ook andersom. Ik vertelde mijn vader: "Ik verwacht dat ik gewoon de bedrijven over mag nemen, aangezien ik hier ook mijn missie heb (kinder evangelisatie). Ik herinner de letterlijke woorden van mijn vader: "Misschien is wat je nu mag doen wel een voorbereiding op dat wat je later mag gaan doen". 

Op dat zelfde moment stuurt de persoon die een cruciale rol heet gespeeld in mijn bekering, mij een video door over een project in de jungles van Borneo. Een man, Ronny Heyboer, die in de jungle 800 weeskinderen opvangt, ze het evangelie brengt, ze opleidt etc. Deze video zou mijn leven opnieuw op de kop zetten. Het sloeg als een bom binnen. God die mij krachtig herinnert aan mijn belofte. De woorden van mijn vader "misschien is wat je nu doet (kinder evangelisatie) wel een voorbereiding op wat je later mag gaan doen...". En op dat exacte moment stuurt de persoon die zo belangrijk is geweest in je leven een video door van een project dat gericht is op kinder zending. Alles viel in elkaar.

Hoewel ik in die tijd mijn droom aan het naleven was - ik werkte in de bedrijven, ik zat op mijn gewenste particuliere school etc. - veranderde mijn hart op slag. Hoewel mijn liefde voor de bedrijven niet veranderd was, was mijn droom radicaal verandert. Ik wilde nog nog maar 1 ding: Met alles wat in mij is leven voor Gods missie. 

September 2020 - start full-time Bijbelschool Gospel Mission

Binnen een paar maanden was mijn verlangen zo groot en gingen de dingen waar ik hiervoor enthousiast van werd me zo tegenstaan dat ik na gesprekken, contact met zendelingen etc. de keuze gemaakt heb te stoppen met waar ik mee bezig was. Ik beindigde mijn opleiding en moest het bericht aan mijn vader vertellen dat ik niet zijn opvolger zou worden. Dat is een van de moeilijke mededelingen geweest in mijn leven. Het bedrijf waar ik mijn leven lang voor heb geleefd opgeven, en je vader vertellen dat hij geen opvolger meer heeft...

Daarin is een woord van dank en waardering richting hem meer dan op zijn plaats. Ik weet niet hoe alles was gegaan zonder uw eindeloze support in alle keuzes die ik gemaakt heb. Zijn woorden bij mijn afscheid van het bedrijf zullen me altijd bij blijven: "Ik heb twee dromen gehad. 1 was dat jij mijn opvolger zou worden. De andere was dat je volledig actief zou worden in Gods Koninkrijk. De grootste van die twee is nu uitgekomen"...

Hoewel ik sterk het verlangen had naar de jungle van Borneo te gaan als zendeling was het niet mogelijk voor mij een visum te krijgen voor Indonesië aangezien de pandemie toen in volle gang was en buitenlanders geen visum konden krijgen. Ik besloot de stap te zetten richting Bijbelschool Gospel mission. Dit is een cruciale periode in mijn leven geweest. Ik heb hier als persoon, maar ook vooral als volgeling van Jezus enorm mogen groeien waar ik, na God, Gospel Mission en iedereen daar ontzetend dankbaar voor ben. Het heeft een grote rol gespeeld om mij te brengen tot waar ik nu mag zijn. 

Aan het einde van deze bijbelschool was mijn toekomst onzeker. Ik wist dat het leven dat ik had gehad niet meer zou werken. Ik had nog maar 1 verlangen en dat is actief zijn in Gods Koninkrijk waarin er twee dingen uitsprongen. Het bereiken van mensen met het evangelie, en het onderwijzen van Gods Woord. De grote vraag was: Wat gaat God hier mee doen?

In vogelvlucht van mijn eerste keer op Spaanse bodem tot mijn definitieve roeping naar Guadix

Het was op 22 juni dat mijn stage van Gospel Mission begon. Samen met nog twee studenten gingen we een missiereis maken naar Zuid-Spanje. Tijdens deze reis zouden we verschillende zendingsposten door heel spanje heen bezoeken. Het was op veel manieren een hele bijzondere reis. Wat mij vooral raakte was de diepe nood in dit land. Ik had me nooit beseft dat er een land was in Europa dat nog zo, niet bereikt was met het evangelie. Een land met zo weinig Christenen. Een land waar de roep om zendelingen zo groot was. Bij elk project waar we kwamen gebeurde hetzelfde. "Kom alsjeblieft, we hebben je nodig". "Maar God, als er zo veel nood is, wat is dan de plek?". 

Dat er een connectie was tussen mij en dit land ervoer ik al snel. Tijdens deze reis heb ik meermaals de sites van zending organisaties open gehad. Maar waar dan, in dit grote land?

Tijdens onze hoofd-stage in Granada verbleef ik bij een ouder zendingsechtpaar. Wat was dat een leerzame tijd. Ik vroeg aan hen: "Nu er zo veel nood is, wat is dan de plek waar ik naartoe moet?" Hun antwoord: "Ga maar terug naar Nederland, doe daar je ding, en God zal het duidelijk maken." 

Tijdens onze twee weken in Granada zijn we twee dagen gaan helpen bij een zendeling in Guadix. Al had ik toen al het idee dat ik daar naar terug wilde, had ik niet het idee dat het zo snel zou gebeuren...

Eerste keer terug in Guadix - 14 februari 2023

Het was in januari 2023 dat ik voor een langere periode naar Spanje ging. Ik verbleef eerst een aantal weken op het prachtige terrein van Yada Studies/Camping Palomera in zuid Spanje waarna ik door ben gaan reizen en een paar dagen terug ben gegaan naar Guadix. Opnieuw voelde het alsof ik daar moest zijn. 

Tweede keer terug in Guadix - oktober 2023

Het was in oktober 2023 dat ik voor de tweede keer naar Guadix ging. Het was erg onverwachts aangezien ik eigenlijk in Israël zou zijn deze periode, maar door de aanslag die op 7 oktober plaatsvond (ik zou er op 10 oktober zijn) ging deze reis niet door. Ik besloot een ticket naar Guadix te boeken. In de tussentijd was ik al begonnen met het leren van de taal, waarvan ik overtuigd was dat ik het moest doen, nog niet wetende waarvoor of voor wanneer het precies zou zijn. 

Op 15 oktober nam Mauricio, de man met wie ik bevriend geraakt was in Guadix, mij, en een groep uit Duitsland die er in die tijd was, mee naar Castillo de la Calahorra. Vanaf deze plek heb je een uitzicht op de omliggende dorpen. Ik zal het nooit meer vergeten dat hij dorp na dorp aanwees: "xx inwoners, geen gelovigen bekend. xx inwoners, geen gelovigen bekend...". Zo ging het een tijdje door. Dit sloeg zo diep bij mij binnen. Ik werkte intussen voor Operatie Mobilisatie. De onbereikten gaan mij aan het hart. Maar het was nog nooit zo diep binnengeslagen als nu. Ik kreeg op slag zo'n liefde voor dat gebied.

Het was op 18 oktober 2023 dat we met deze groep naar Baza gingen. We kwamen hier een zendings echtpaar ondersteunen. De verhalen die ik daar hoorde sloegen opnieuw diep binnen, maar het grootste moment moest toen nog komen. Aan het einde van die middag gingen we als een soort muur om deze zendelingen heen staan om voor hen te bidden. 

Op het moment dat ik voor ze ging bidden gebeurde er iets bijzonders. Ik heb een aantal keren in mijn leven zo'n sterk geloof voor iets gehad, dat toen ik er voor ging bidden het altijd verhoord is, meestal zelfs op datzelfde moment. Dit keer gebeurde het weer met de tekst uit Mattheus 9:37-38 "Toen zei Hij tegen Zijn discipelen: De oogst is wel groot, maar er zijn weinig arbeiders. Bid daarom tot de Heere van de oogst dat Hij arbeiders in Zijn oogst uitzendt.

Ik kreeg op dat moment zo'n geloof voor dat gebied. De oogst is klaar, maar er zijn arbeiders nodig! Op het moment dat ik daarvoor ging bidden schoot de vraag door mijn hoofd: Ben je zelf ook bereid om te gaan? Terwijl iedereen om mij heen stond en naar mijn gebed luisterde gebeurde er ontzettend veel in mij. "Ja Heer, ook ik ben bereid". Ik vergeet nooit meer de woorden die ik toen hoorde: "je weet het". 

Vanaf dat moment is er geen seconde twijfel meer geweest. God bevestigde het nog op verschillende manieren, maar Guadix zou de plek zijn waar ik Hem mag dienen. Guadix is de plek waar ik Gods liefde mag laten zien en mag vertellen van de grootste daad van liefde: God die Zijn Zoon gaf voor zondaren. 

Wat drijft mij in deze missie?

Hier kan ik heel veel antwoorden op geven. Maar samengevat is het liefde voor God en, daardoor, liefde voor mensen. 1 Johannes 4:19 "Wij hebben Hem lief, omdat Hij ons eerst liefgehad heeft." Het is Gods liefde die liefde voor Hem in mijn hart gelegd heeft. Uit liefde voor Hem, omdat Hij het waard is, wil ik gehoorzaam zijn aan Zijn opdracht, met als grote verlangen dat onze God aanbeden wordt over de hele wereld. 

Hoe geweldig is dan die tekst uit Openbaring 5:9 "En zij zongen een nieuw lied en zeiden: U bent het waard om de boekrol te nemen en zijn zegels te openen, want U bent geslacht en hebt ons voor God gekocht met Uw bloed, uit elke stam, taal, volk en natie. 

Terwijl we bezig zijn met deze missie lezen we het resultaat al. God die aanbeden wordt door mensen uit elke stam, taal, volk en natie. Wat een moment gaat dat zijn. 

Mijn hoogste motivatie is de verheerlijking van God. De tweede die daar uit voort komt is liefde voor de wereld.

Johannes 3:16 "Want zo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat ieder die in Hem gelooft, niet verloren gaat, maar eeuwig leven heeft."

Ik geloof dat op ons hart moet liggen wat op Gods hart ligt. Dat wij moeten houden van dat waar God van houd. Als iets duidelijk is, is dat wel dat God de wereld op Zijn hart heeft. Hij heeft de wereld zelfs zó lief, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft zodat iedereen die in Hem gelooft niet verloren gaat maar eeuwig leven heeft. 

Wat kunnen wij dan anders, dan van deze wereld houden en ze die heerlijke boodschap van redding brengen die er is door Gods eniggeboren Zoon?